STANOWISKO MINISTERSTWA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ

Z 8 GRUDNIA 2011 R.

W SPRAWIE PRZESŁANEK ODSTĄPIENIA OD KARANIA PRZEDSIĘBIORCY ZA PRZEKROCZENIE PRZEZ KIEROWCĘ CZASU PRACY

(MR-1-jd-061-32/11 Doc. 1168911)

Biuro Informacji i Promocji Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej wyjaśnia, że zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (Dz. U. Nr 92, poz. 879 ze zm.) „Warunki wynagradzania kierowców nie mogą przewidywać składników wynagrodzenia, których wysokość jest uzależniona od liczby przejechanych kilometrów lub ilości przewiezionego ładunku, jeżeli ich stosowanie mogłoby zagrażać bezpieczeństwu na drogach lub zachęcać do naruszania przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006.” Podobną regulację zawiera art. 10 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 561/2006, zgodnie z którym przedsiębiorstwo transportowe nie może wypłacać kierowcom zatrudnionym lub pozostającym w jego dyspozycji żadnych składników wynagrodzenia, nawet w formie premii czy dodatku do wynagrodzenia, uzależnionych od przebytej odległości i/lub ilości przewożonych rzeczy, jeżeli ich stosowanie może zagrażać bezpieczeństwu drogowemu lub zachęcać do naruszeń niniejszego rozporządzenia. Oznacza to, że nie można stosować akordowego systemu wynagradzania, chyba że wykaże się, iż nie pogarsza on bezpieczeństwa na drogach. (komentarz do art. 26 ustawy o czasie pracy kierowców, M.B.Rycak, Oficyna 2009).

Dotychczasowe zapisy ustawy o transporcie drogowym pozostają mało elastyczne w zakresie możliwości odstąpienia od ukarania przedsiębiorcy, gdy kierowca popełnił naruszenia z czasu pracy, a jeżeli miały one charakter rażący wydanie decyzji nakładającej karę administracyjną ma charakter obligatoryjny. Nowe zapisy art. 92b ww. ustawy nakazują odstąpienie od ukarania przedsiębiorcy, jeżeli wykaże on że dopełnił obowiązków, o których mowa w pkt 1 – 2. Sformułowania użyte w nowelizacji nie są tak precyzyjne, aby można było opracować katalog właściwych zaświadczeń, jakie należy okazać celem udokumentowania powyższego. Należy zatem przyjąć, że dopuszczalna jest wszelka dokumentacja, stanowiąca dowód na dopełnienie powyższych obowiązków, która podlega następnie ocenie przez organ prowadzący postępowanie administracyjne a w dalszej kolejności ewentualnie przez sąd administracyjny.